Kevin Dutton, Myślenie czarno-białe – recenzja książki o binarnym sposobie myślenia

Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego stereotypy są tak powszechne? Czemu lubimy przypinać łatki wszystkim elementom naszego świata? Dlaczego potrzebujemy zasad i granic? Odpowiedzi na te pytania sprowadzają się do prostego mechanizmu: nasz mózg to leń, który nie lubi długich i rozwlekłych procesów decyzyjnych. I tak można w jednym zadaniu streścić książkę Kevina Duttona, Myślenie czarno-białe, którą miałam przyjemność przeczytać dzięki Wydawnictwu Muza. A oto moja krótka recenzja.

Myślenie czarno-białe – o czym właściwie jest ta książka?

Zakres tematyczny tej książki Kevina Duttona to binarność naszego sposobu myślenia, czyli myślenie w dwóch, tytułowych kategoriach: czerń i biel, wpływ języka na postrzeganie rzeczywistości oraz kwestie związane z wywieraniem wpływu poprzez perswazję. W pozycji znajdziemy przykłady eksperymentów i badań naukowych potwierdzających przytaczane teorie, historyjki z życia wzięte wpisujące się w tematykę oraz przemyślenia autora na różne, aktualne polityczne i społecznie tematy. Oczywiście te dygresje są powiązane z głównym przesłaniem Myślenia czarno-białego – ilustrują zero-jedynkowy mechanizm funkcjonowania naszego umysłu.

Oprócz psychologii w książce znajdziemy także nawiązania do filozofii, bo problemy poruszane przez autora, dość mocno nawiązują do rozmyślań nad życiem, światem, sensem człowieczeństwa. Dowiadujemy się m.in. o paradoksie kopca czy sposobie kategoryzacji Arystotelesa. Wracamy także do kolebki człowieczeństwa i mechanizmów, które od zawsze w sobie nosimy: walka-ucieczka, my-oni, dobro i zło. Jak się okazuje, mają znaczący wpływ na sposób myślenia człowieka współczesnego.

Poznaj też recenzję Jak ogarniać emocje w pracy.

Recenzja książki Myślenie czarno-białe. Opinia domorosłego psychologa

Sięgając po dzieło autorstwa Duttona, podchodziłam trochę jak do jeża. Kilka książek naukowych i psychologicznych już w życiu przeczytałam, więc wiem, na co trzeba się w ich przypadku nastawić: definicje, mnóstwo przypisów, fachowy żargon. Tutaj jednak mile się zaskoczyłam, kiedy pierwszy rozdział rozpoczął się kryminalną historyjką. Co prawda ta opowiastka, jak wiele innych z tej pozycji, stanowiła przydługi wstęp do tego, co autor chciał przekazać, ale zdecydowanie umiliła przyswajanie nowych, psychologicznych informacji.

Czytając tę pozycję, odniosłam wrażenie, że zagłębiam się w dziennik albo pamiętnik psychologa. Dutton prowadzi z czytelnikiem pewnego rodzaju rozmowę – opowiada o swoich przemyśleniach, dokładnie relacjonuje opisy spotkań z innymi naukowcami bądź osobami, dzięki którym spojrzał na swoje teorie z innego punktu widzenia. To sprawia, że z jednej strony odbiór jest przyjemny, a z drugiej nieco odbiegamy od tematu. Ja nie bardzo lubię takie dywagacje i niestety fascynacja po kilku pierwszych rozdziałach zaczęła słabnąć.

Przeczytaj również o technikach automotywacji.

Jako minus, przynajmniej dla mnie, było częste powtarzanie tych samych przykładów lub omawianie jednej i tej samej teorii przez kilka rozdziałów. Powtarzanie informacji pomaga czytelnikowi w ich zapamiętaniu, jednak nawiązywanie w kółko do tego, że czasami ciężko postawić jednoznaczną granicę w celu odróżnienia dwóch grup, po jakimś czasie zaczyna nudzić. Podobnie było z problemem aborcji, który wciąż wracał jak bumerang w kolejnych częściach tej pozycji.

Na duży plus można z pewnością zaliczyć liczne eksperymenty przytaczane w książce Myślenie czarno-białe. Uwiarygodniają teorie Duttona i wskazują schematy myślowe, które stosujemy na co dzień, a których sobie nie uświadamiamy. Często może się nam wydawać, że nie ulegamy stereotypom, nie poddajemy się perswazji ani manipulacji, myślimy niezależnie, ale to nie prawda. Wszyscy mamy takie same, leniwe mózgi. W natłoku informacji i przeciążenia decyzyjnego poszukujemy najprostszych i skutecznych rozwiązań.

Myślenie czarno-białe, K. Dutton – czy warto przeczytać tę książkę?

Jeśli lubisz poczytać sobie lekkie książki o psychologii, ta może przypaść Ci do gustu. Wątpię jednak, aby pozycja spodobała się psychologom i osobom bardziej zorientowanym w koncepcjach psychologicznych. To przystępna, napisana dość prostym językiem pozycja skierowana do czytelnika, hobbistycznie interesującego się procesami warunkującymi nasze zachowanie.